Nadal 1492
Tradycją stają się internetowe konferencje prasowe Solarisa podsumowujące miniony rok.
Tym razem takie wydarzenie odbyło się we wtorek, 14 marca. Javier Calleja to już wspomnienie, nowy prezes jest jego imiennikiem, nazywa się Javier Iriarte. I właśnie on wziął na swe barki całą konferencję. Trzeba trafu, zeszłoroczna sprzedaż wyszła dokładnie taka sama jak w 2021 roku – 1.492 sztuki. Łatwo zapamiętać, wszak to rok odkrycia Ameryki przez Kolumba. Prezes podkreślał udział napędów alternatywnych, które pierwszy raz przekroczyły połowę, dobijając dokładnie do 55 proc. Gwoli ścisłości, do alternatywnych Solaris zalicza wszystko, co jeździ i nie jest napędzane klasycznym dieslem, albo nie jest wehikułem na CNG. Czyli hybrydy, trolejbusy, elektryczne bateryjne, elektryczne wodorowe. Sceptycy mogą odwracać ten rachunek i stwierdzić, że po tylu latach marketingu, starań, inwestycji itd. nadal normalny, stary, dobry diesel (plus CNG) to 45 proc. Ale bądźmy obiektywni – cztery lata wcześniej, w 2018, alternatywne tworzyły 29 proc. sprzedaży, w 2020 roku 44 proc. Postęp jest. No i przede wszystkim Solaris trzyma się dzielnie, nie ogranicza ani nie zamyka produkcji, jak MAN czy ostatnio Volvo.
Tuż za liderem
Na europejskim rynku autobusów zeroemisyjnych Solaris wywalczył drugą pozycję z udziałem 11,2 proc. Tak więc co dziewiąty, sprzedany miejski autobus jest nasz, tzn. Solarisa. Możemy być dumni, Made in Poland. Rachunki te nie uwzględniają Zjednoczonego Królestwa i Irlandii, gdzie Solaris jest nieobecny, to 27 unijnych państw plus Norwegia i Szwajcaria. O włos (11,5 proc.) w tym zestawieniu Solarisa wyprzedził Mercedes. Rok wcześniej, w 2021, Solaris okazał się pierwszy, przed Mercedesem, z jeszcze lepszym wskaźnikiem 15,1 proc. Nie było na marcowej konferencji takiego porównania, zajrzałem do własnego tekstu o Solarisie sprzed roku.
Ale jest konkurencja, w której Solaris zwycięża. Otóż na tym samym, europejskim obszarze, w latach 2012-22 polska marka upłynniła najwięcej autobusów na baterie, konkretnie 1.463 egzemplarze, co dało 13,5 proc. Brawo! Nutkę niepokoju może jednak wprowadzać druga lokata, to chiński BYD, 1.392 autobusy i 12,9 proc. Jak wiadomo, Chińczycy mocno rozpychają się na rynku, a takie cechy jak marka czy prestiż w autobusach miejskich nie muszą odgrywać dużej roli, o czym nasłuchałem się podczas zeszłorocznego Kongresu Nowej Mobilności w Łodzi.
Główne rynki
Solaris w ub.r. handlował przede wszystkim w swojej ojczyźnie i w ojczyźnie właściciela, Grupy CAF. W Polsce i w Hiszpanii sprzedał po 247 sztuk, znowu zbieżność liczb. Z tym że w naszym kraju oznaczało to spadek o 24 proc, podczas gdy w Hiszpanii wzrost o 9 proc. Mimo to udział rynkowy marki w Polsce przekracza 43 proc., podczas gdy w Hiszpanii przekracza 25 proc. Kolejne, istotne rynki: Belgia (161), Niemcy (140), Włochy (138), Rumunia (133).
Ludzie i rozwój
W zeszłym roku zakończył się strajk w Solarisie, jeden z większych w Polsce w ostatnich latach. Przypominamy tylko. Na konferencji Javier Iriarte podkreślał, iż w Solarisie pracuje 2.700 ludzi, a średnia długość zatrudnienia to 9 lat. Kobiety stanowią 30 proc. świeżo rekrutowanych. Roboty nie zabraknie. Na ostatniego Sylwestra portfel zamówień na 2023 wynosił 1.369, a uwzględniając dostawy w kolejnych latach 1.648.
Czasy mamy takie, że prawie wszędzie i zawsze musi wyskoczyć hasło „zrównoważony rozwój”. Nie inaczej było na spotkaniu z szefem Solarisa. W 2022 r. Solaris opublikował pierwszy Raport Zrównoważonego Rozwoju. Kolejnym, ważnym osiągnięciem w obszarze ESG (Environmental Social Governance) w 2022 r. było uzyskanie deklaracji EPD (Environmental Product Declaration) dla dwóch modeli, Urbino 18 electric oraz Urbino 12 hybrid. Deklaracje EPD to rozpoznawalne i wiarygodne źródło wiedzy na temat profilu środowiskowego produktu. EPD to międzynarodowa etykieta środowiskowa, której celem jest dostarczenie klientom rzetelnych danych dotyczących wpływu na środowisko danego produktu w całym cyklu jego życia.
Język i faux pas
Była to kolejna impreza Solarisa, mocnej polskiej marki, na której posługiwano się wyłącznie językiem obcym – angielskim. Co by szkodziło powiedzieć na początku kilka zdań po polsku, a potem przejść do angielszczyzny? Przecież nie ma się czego wstydzić, ani języka, ani Polski, ani Solarisa.
Przez ponad pół godziny, non stop oglądaliśmy stojącego prezesa w rozpiętej marynarce. Javier Iriarte przedstawiał na slajdzie m.in. swój management. Liczę, że ktoś z tego zespołu odważy się wyjaśnić prezesowi, że jak mężczyzna wstaje, to zapina marynarkę i rozpina, gdy siada. Sorry, mam za sobą bardzo pożyteczne szkolenie z protokołu dyplomatycznego i takie rzeczy od razu rzucają mi się w oczy.
T&M nr 3/2023
Tekst: Jacek Dobkowski
