Ford E-Transit, ważna litera E

Dostawcze elektryki powstają zazwyczaj poprzez wyrzucenie tradycyjnego zespołu napędowego i wstawienie elektrycznego.

Tak Ford z Transita zrobił E-Transita, z napędem na tył. Auto jest ciekawe, bo poza usunięciem normalnego silnika, zmieniono także lokalizację jednostki napędowej. Z przodu nie ma silnika, znajduje się on z tyłu, przy napędzanych kołach. Pod przednią pokrywą zostały umieszczone m.in. wlewy płynów eksploatacyjnych, w tym do chłodzenia układu elektrycznego, bezpieczniki, zaworki klimatyzacji – ta jest na stary czynnik R-134a, którego wchodzi 0,9 kg. Jak to w Fordzie, maskę otwiera się za pomocą grota wyjętego z pilota. Samo wyjmowanie, na szczęście, przebiega szybko, potem trzeba włożyć grot w zamek nad logo Forda, przekręcić w prawo i w lewo, unosząc jednocześnie maskę, którą mocuje się za pomocą pręta. Taka specyfika marki, dla ułatwienia strony poddajemy z pozycji człowieka stojącego przed E-Transitem, a nie siedzącego za kierownicą. A propos, bardzo oryginalny na desce rozdzielczej jest wskaźnik dostępności mocy. Przez cały tygodniowy test, zakończony w Mikołajki, moc była dostępna w maksymalnej wielkości, nic złego się nie działo. Podróżowałem wolno, tzn. do 110 km/h. Tyle wynosi elektronicznie ograniczona prędkość w trybie Eko. Na 130 km/h pozwalają dwa inne tryby, wybierane na dotykowym, centralnym ekranie, mianowicie Normalny i Śliska nawierzchnia. Pozwalają, ale nie ma co szaleć, gdyż wtedy „spalanie” zdecydowanie zbliża się do 40 kWh na 100 km. Średnia konsumpcja elektronów może utrzymywać się w przedziale 32-35 kWh/100 km. Realnie oznacza to zasięg poniżej 200 km. Ford podaje w prospekcie tego modelu 232-252 km, takie różnice między życiem a teorią to normalna sprawa w elektrykach.

Sama jazda E-Transitem nie sprawia problemu, choć wymaga chwili przyzwyczajenia. Silnik uruchamia się przyciskiem Ford Power, z prawej strony kolumny kierownicy, tam gdzie kiedyś w samochodach była tradycyjna stacyjka. Dźwignia biegów przybrała postać krążka na wypustce kokpitu, z obracaną obudową. Trzeba zapalić silnik, wcisnąć pedał hamulca, wybrać D lub R. Przycisk L, na środku tego przełącznika powoduje zwiększone hamowanie silnikiem, w elektryku jest to rekuperacja. Zawieszenie tylnej osi, wielowahaczowe, sprawia, że auto prowadzi się wręcz bardzo dobrze. Tradycja Forda pod tym względem została podtrzymana również w e-samochodzie.

Gwarancja jest 2-letnia, bez limitu kilometrów, na baterię trakcyjną 8 lat lub 160 tys. km (to wręcz taki standard w różnych markach). Gwarancja perforacyjna trwa 12 lat. Przeglądy przypadają co rok, niezależnie od przebiegu i są tańsze niż w turbodieslach. Ładowność testowego egzemplarza to 879 kg. Pod tym względem elektryki nie mają jeszcze czym się chwalić.

Ford E-Transit Van 350 L3H2 269 KM, czterodrzwiowy (w opcji pięciodrzwiowy), trzymiejscowy furgon, długość 5981 mm, szerokość 2059 mm, wysokość 2533 mm, ładownia 11 m sześc, napęd na tył, silnik elektryczny 269 KM, maksymalnie 130 km/h, od 0 do 100 km/h brak danych, pojemność akumulatora 78 kWh brutto, 68 kWh netto, średnie zużycie energii 31,1-36,4 kWh/100 km, zasięg 232-252 km,, cena 286.430 zł netto (352.309 zł brutto).

Tekst i fot. Jacek Dobkowski